خب ابتدا به نکات منفی اینجا می پردازیم

اولا اینجا همه چی گرونه! البته شاید فقط برای ما، چون اگه مثل خودشون ماهی پنج شش هزار تا درآری (منظور پول است) خیلی به نظرت نمیاد ولی برای ما به خصوص اول کار دانستن هنرهای پس انداز لازمه، حتی پول اینترنت و موبایل هم به نسبت کشورهای دیگه گرونتره

دوما که بیمه اینجا داخل است و اگر بیمه نداشته باشی و یه مرگیت بشه بیشتر هم داخل میشه، مثلا اگه پات بشکنه و بیمه نباشی راحت سی چهل میلیون تو کونته! ولی فعلا که برای ما دانشجوهای اینترنشنال بیمه خوبی گذاشتن

،مساله بعد خریده که اولش همه چی به نظرت ارزون میاد ولی کس عمت خندیدی چون اینجا از تابع تو کون کردن پله ای استفاده میشه یعنی به صورت ذره ذره تو کونت میکنن که دردت نیاد، مثلا مالیات و بیمه .. کم کم داخل میشه به مبلغ اولیه و آخرش تازه میفهمی چقدر تو رفته

مورد بعدی کاغذ بازیه تخمیه اینجاست که با اینکه همه چی الکترونیکی شده ولی هنوز مثل ایران دردسر داره کارای اداری و کلی باید حواست باشه که اشتباه نکنی

پنجما! اینجا مثل تهران نیست که هر جاش خواستی بری، یا باید ماشین داشته باشی که شامل مورد سوم میشه ( بنزین هم اینجا لیتری هفتصد هشتصد تومنه ) یا اتوبوس که اونم زمان بندیه دقیق میخواد و دردسرای خودشو داره، یا اینکه پیاده گز کنی که مثل سینما رفتن ما میشه! در ضمن فکر تاکسی رو هم نکن که فحش میدما

شهرای اینجا به جز چند شهر، کلا فلته یعنی به سختی ساختمون بالای سه طبقه میبینی که من به شخصه حال نمیکنم

وضعیت جاده ها هم اکثرا تخمیه، یعنی آسفالتش بعضی جاها ترک داره که در مقایسه با کشورای اروپایی افتضاحه

قوانین هم کاملا سفت و سخته، صد سالتم باشه بخوای مشروب بگیری کارت شناسایی معتبر باید نشون بدی! رفته بودیم فروشگاه یکی مشروب برداشت، از همه خواست پاسپورتشون رو نشون بدن تا بزاره بخره

نهما! بعضی چیزا رو برا عمشون میگن و شما نباید اعتنا کنید!! مثلا همین غذاها که روشون نوشته مثلا ده دقیقه تو فر بزارین یا

یه دو دقیقه تو مایکروویو، ولی اگه شما این کارو کنین غذای خام میخورین! باید یاد بگیرین که خودتون به مرور این مقادیر رو کشف کنین

در ادامه هم عکس پیتزای دوم رو براتون میزارم که هر چقدر هم خر و ابله باشین میفهمین که بسیار بهتر شده و این نشون میده من روزی صاحب بزرگترین رستورانهای زنجیره ای دنیا تحت نام سید هات! خواهم شد